Gisteren stond het leven van de Nederlanders in het teken van vrijheid.
Meestal de dag na 4 mei.
Of ja dat is nu dan zo’n 79 jaar de gewoonte en traditie. Er zijn dan in die 79 jaar wel wat oorlogen en slachtoffers bijgekomen die ook herdacht worden. Oorlog lijkt er bijna bij te horen.
Vergeten we misschien dat vrede vanzelfsprekend zou moeten zijn maar dat we dat niet kennen? We kennen vooral de vanzelfsprekendheid van oorlog.
Vrijheid staat niet per sé gelijk aan in vrede leven.
Zo lijkt het tenminste want we denken dat we in vrijheid leven maar speelt vrede daar niet een grotere rol in dan deze zich nu toont?
Zou vrede niet de aanleiding mogen zijn om ons geheel vrij te voelen?
Oorlog zet de toon door overal op te duiken en mensen het beeld te geven dat het een noodzaak heeft en bijdraagt aan vrede. Op welke manier dan? Is het noodzakelijk om te winnen? Is het in alle gevallen van misverstanden en onenigheden niet van het grootste belang om tot overeenstemming te komen. Tot begrip en respect voor andermans inzichten.
Blijkbaar moet je iets winnen en is vrijheid te koop. We zien het overal. Mensen verkopen hun Ziel aan ambities, status, macht en middelen.
Het lijkt me een karig leven. Zo leeg en betekenisloos maar velen tekenen ervoor. Opmerkelijk en wonderlijk tegelijk. Maar wie ben ik. Iedere Ziel heeft zoals we allen weten een vrije wil en daarmee een keuze.
Maar als je dan kiest…
Maak je keuzes bewust. Neem je verantwoordelijkheid en ga staan als blijven zitten of achterblijven echt geen optie meer is en leef in vrede.
Dat is vrijheid.
Korte column uit Pandora’s Amfora (18)
6 mei 2024
#vooreenlievevollesamenleving
#vanjehelaholahouderdemoedmaarin
#wevierenvandaagdatvrijheidtekoopis