In vredesnaam

Het mag geen naam hebben, vrede want oorlog is de trend. Nooit uit de mode geweest ook. Al duizenden jaren is oorlog ín en vrede zo 6.000 jaar v Chr.

Hele volksstammen reizen al jaren af naar verre oorden om te strijden. Vroeger was dat nog dicht bij huis maar nu verdedig je niet meer je eigen bestaanszekerheid en je gekochte land maar deelt men mee aan een conflict waar velen niet eens de achtergronden of geschiedenis van kennen.

Want mocht je bijvoorbeeld de geschiedenis kennen van het huidige conflict tussen Oekraïne en Rusland, wat niet makkelijk is aangezien ons in de media één kant van het verhaal wordt voorgeschoteld dan zou je wel uitkijken om ertussen te springen met je helm uit naam van de NAVO.

Wie militair- industrieel complex kan uitspreken, voelt op z’n kisten aan dat er heel veel geld wordt verdiend aan oorlogen ongeacht waar, waarom, waar tegen of waarvoor. Het maakt niet echt uit als de wapenindustrie maar door kan draaien. Ten koste van de gewone burgers, niet te verwarren met de meelwormburgers, die met knikkende knieën voor de zoveelste keer op pad gaan om weer een shit load aan Co2 de lucht in te blazen.

Oh ja en zonder benzine, met hoge energierekening, zonder toeslag, met hoge belasting, zonder kennis van oorlogsdiscipline en mét doodsangst.

Vroeger ging je van huis en kwam je terug na de slag en vond je je huis afgebrand en je familie uitgehold. Na duizenden jaren vooruitgang maar noem het gerust stilstand heeft de mensheid nog niets geleerd over hoe geld en macht werkt en dat je ook andere keuzes kunt maken.

Oorlog dient de mensheid niet. Het dient alleen zij die er nog rijker en machtiger van worden. Wanneer dringt het tot ons door dat wij kunnen kiezen. Kiezen om niet te gaan. Als niemand gaat, is er geen oorlog om naartoe te gaan.

Korte column uit Pandora’s Amfora (14)

29 februari 2024

#vooreenliefdevollesamenleving

#VijfhonderdduizendVoordeVrede